Wij danken Paul Ranft voor deze prachtige beelden van onze mooie molen!

Bekijk hier het mooie filmpje dat Peter Drabbe heeft gemaakt over 150 Jaar Molen Zeldenrust. Peter interviewt onder andere een paar leden van het bestuur van het eerste uur en een aantal vrijwilligers.

Dankzij de Stichting Molen Zeldenrust bestaat de Zwaluwse molen nog steeds. Vanwege het 150 jarig bestaan van de molen willen we u dan ook heel graag voorstellen aan de voorzitter van de stichting, Dick Heil.

Hoe ben je bij de stichting verzeild geraakt?

Toen Hooge en Lage Zwaluwe nog samen een gemeente waren, werkte ik op het gemeentehuis in Hooge Zwaluwe en kwam ik elke dag langs de molen Zeldenrust. Van huis uit ben ik bouwkundige en ben ik geïnteresseerd in gebouwen. Dus de molen trok altijd al mijn aandacht. Maar molens zijn kwetsbaar. Door de jaren heen zag ik dat de staat van de molen achteruit gaan, en dat ging me aan het hart. Ik kende Dim, de molenaar, toen ook al en wist dat hij zijn best deed maar zag dat hij het niet redde. Daarnaast trok toenmalig burgemeester De Groot zich het lot van de molen ook aan en toen hij ook zijn gewicht in de schaal gooide ging het snel. Samen met de burgemeester, een notaris en nog enkele anderen hebben we in 1990 Stichting Molen Zeldenrust opgericht, en werd ik lid van het bestuur.

Wat is jouw rol binnen de molen?

Een molenaar zal ik nooit worden, want van meel of het maalproces weet ik niets. Van stenen, hout en bouwconstructies echter des te meer dus dat is de aanleiding geweest dat ik in 1990 mee ben gaan doen. In het begin als penningmeester en sinds 2009 als voorzitter van de stichting. Ook mijn vrouw Hennie, die vorig jaar is overleden, heeft altijd op de achtergrond meegeholpen met de boekhouding en achter de bar. Samen met de andere leden van het bestuur hebben we de afgelopen 26 jaar hard gewerkt en ik ben erg blij dat het gelukt is een goedlopende stichting op te bouwen met nu zo’n 35 vrijwilligers die allemaal de molen een warm hart toedragen.

Welke activiteiten heeft de stichting allemaal ondernomen?

Direct toen de molen onder de hoede kwam van de stichting zijn we aan de slag gegaan. De wieken en de galerij waren vermolmd, zo rot dat je zelfs niet eens op de galerij kon lopen zonder er doorheen te zakken. Met een hele groep vrijwilligers hebben we dat zonder dat we echt geld hadden aangepakt. Vervolgens zijn we ook aan de slag gegaan met het binnenwerk zoals het maalsysteem, en hebben we de boel op orde gekregen. Ook kon (en kan) de stichting subsidies aanvragen waarmee het onderhoud kon worden bekostigd, dus dat gaf ons de kans het werk echt goed te doen.

Daarnaast is het ons gelukt de graanschuur nieuw leven in te blazen. Deze was ook erg vervallen maar de stichting heeft deze helemaal verbouwd. Het leuke is dat de schuur niet alleen maar bij de molen hoort maar ook heel vaak ingezet wordt voor andere activiteiten zoals workshops en evenementen van de basisschool.

Natuurlijk is het onderhoud nooit af, zo wordt er nu gespaard voor nieuwe zeilen die we in september de molen hopen aan te bieden als verjaardagskado. Maar doordat er een stichting is met een ANBI status, kunnen we het onderhoud nu goed organiseren. Door de grote groep mensen die bij de molen betrokken is hebben we nu een hele actieve stichting. Met zijn allen hebben we tot doel de molen in stand te houden en dat lukt: de molen draait nog steeds!

Waarom ben je molenaar geworden?

Het molenaar-zijn zit in mijn bloed. Mijn opa, Jan Rombouts, kocht Molen Zeldenrust al ruim 120 jaar geleden, in 1890. Opa Rombouts was de jongste zoon in een gezin met zeven jongens, en alle zeven werden ze molenaar in Noord-Brabant: Terheijden, Made, Raamsdonksveer, Den Hout, Elshout, Nieuwkuijk, en opa Rombouts dus in Hooge Zwaluwe. Ook mijn vader was molenaar van Molen Zeldenrust. Ik draaide altijd al mee in de molen en volgde hem uiteindelijk op, en zelfs mijn zoon Enrico had van jongs af aan ambities om molenaar te worden. Ik ben dan ook 75 jaar geleden geboren in het molenhuis, in de bedstee, en woon er al mijn hele leven.

Het leven als molenaar bleek in de jaren 50 en 60 van de vorige eeuw echter niet meer haalbaar. Vijf jaar nadat ik de molen had overgenomen van mijn vader ben ik gestopt en ik aan de slag gegaan als chemisch analist aan de slag bij de PNEM. De liefde voor de molen ben ik echter nooit verloren.

Wat gebeurde er met de molen?

Ik draaide de molen nog regelmatig ‘voor de prins’, dus voor de sier, om de boel letterlijk draaiende te houden en ervoor te zorgen dat de molen niet in verval zou raken. Ook onderhielden we de molen voor zover we konden. Mijn vrouw Thera, waar ik al 45 jaar mee getrouwd ben, en ik hebben het best nog een poos vol gehouden. Na verloop van tijd was er echter meer nodig om al het onderhoud, wat specialistenwerk is, te kunnen betalen. Daarom begonnen we allerlei activiteiten te ontplooien om geld in te zamelen voor het onderhoud. In 1986 werd bijvoorbeeld zelfs het eerste onofficiële Molencafé gehouden: bij de supermarkt kochten we fris, ranja, wijn en bier, dit werd op een kar gezet en tijdens een heleboel gezelligheid weer verkocht.

Toch is de molen uiteindelijk verkocht aan een stichting. Hoe ging dat?

Na verloop van tijd groeide het ons toch echt boven het hoofd. Gelukkig was er een aantal mensen, waaronder Dick Heil en de toenmalige burgemeester, die zich het lot van de molen aantrokken. Daarom is in 1990 een stichting speciaal voor de molen opgericht en is de molen voor een symbolisch bedrag aan de stichting verkocht. Gelukkig vinden de gemeente en de provincie ook dat de Brabantse molens, en dus ook Molen Zeldenrust, in stand moeten worden gehouden en kwam er hulp vanuit die hoek om de molen te behouden. Daarnaast zijn er natuurlijk allerlei andere activiteiten rond de molen, zoals het molencafé en de molendag, en met de inkomsten wordt de molen nu in stand gehouden.

Ik ben heel erg blij dat er nu zo’n grote groep enthousiaste mensen is die zich over de molen heeft ontfermd. Zelf ben ik er natuurlijk ook nog nauw bij betrokken, ik zit in het bestuur van de stichting en maal samen met de andere molenaars zo’n een keer per maand speltmeel van en voor een lokale graanboer. Je kunt vervolgens weer van dat meel genieten als je naar de bakker gaat in Terheijden, Lage Zwaluwe, Wagenberg of Made. De molen is van het dorp. Naast dat het natuurlijk een prachtig onderdeel van het landschap is, kan door bijvoorbeeld het molencafé en door het meel dat naar de bakkers in de omgeving gaat, het hele dorp blijven genieten van de molen. En ik hoop dat we dat met zijn allen nog jaren kunnen blijven doen!

Op zondag 3 juli vindt de 6e editie van de Drimmelense ééndaagse plaats en Molen Zeldenrust is dit jaar de start locatie voor de wandelaars uit Hooge Zwaluwe. Vanaf 8.00 uur gaat onze stempelpost open en we verwachten dat de eerste wandelaars rond 16.00 uur zullen finishen. Ook niet-wandelaars zijn van harte welkom om gezellig een drankje te komen drinken. Het molencafé is de hele dag geopend.

Meer informatie vindt u op de website van de Drimmelse eendaagse.

Op zaterdag 9 april 2016 om 14.00 uur (voorafgaand aan het molencafé) wordt een workshop “Schilderen met eigengemaakte tempera op paneel” gehouden in de graanschuur van Molen Zeldenrust. Deze workshop staat onder leiding van Nella Lucas en zal circa 2,5 uur duren.

Er kunnen maximaal 15 personen deelnemen en de kosten zijn €20 per deelnemer, inclusief materiaal en paneel. Aanmelden kan via een mailtje naar info@molenzeldenrust.nl.

Aansluitend bent u natuurlijk van harte welkom bij het gezellige molencafé!
Graag tot dan!